Κωνσταντινούπολη

Πόλη αγαπημένη .....
Με μιναρέδες και τζαμιά σε στόλισαν
βυζαντινές να σβήσουν θύμισες
την καρδιά δεν μπόρεσαν να ξεριζώσουν
Της Αγίας Σοφίας τα σήμαντρα
σε ελληνικό ρυθμό χτυπούσε η καρδιά
Βασιλεύουσα τον λαών προσκύνημα
Μυστηριώδης και αναδυόμενη
με το μεταξωτό το πέπλο
την γύμνια της καλύπτοντας
απ΄τις μυριάδες τις πληγές ...
Την λάβωσαν την μάτωσαν και πόνεσε εκείνη
και εκείνη έπλενε πληγές
από θάλασσες χαϊδεμένη
και σηκωνόταν πάλι
φυλακισμένο με τόνα χέρι στην Ανατολή
και τ΄αλλο εις την Δύση
Σαν σε θρόνο καθισμένη
στους επτάλοφους κτισμένη
τα έθνη από ψηλά ατένιζε
στ΄αγκάλια της που ζούσαν..
πόλη μιά και μοναδική
που όμοια της δεν υπάρχει
Βασιλεύουσα Θεά !!!

Mar-Mal
31.7.2011

Ξημερώνει
χρώμα γύρω μουσική...
βάζω μπλούζα και ένα τζιν
κι έφυγα σαν αστραπή...

ξημερώνει
κορναρίσματα φωνές
στο ποτήρι ο καφές,
λείπεις πιο πολύ από χτές...

Καλημέρα
θα είμαι δίπλα σου εκεί όλη μέρα...
δεν σε ξεχνάω μια στιγμή...

Καλημέρα
θα είμαι δίπλα σου εκεί όλη μέρα...
η μόνη σκέψη μου είσαι εσύ...

Ξημερώνει
κόσμος πάει για δουλειά
και στη στάση τα παιδιά
κάνουν χάζη μια ξανθιά...!

Ξημερώνει
και με βρίσκει στο κορμί
του ερωτά σου η βολή
και μου λείπεις πιο πολύ...

Καλημέρα
θα είμαι δίπλα σου εκεί όλη μέρα...
δεν σε ξεχνάω μια στιγμή...

Καλημέρα
θα είμαι δίπλα σου εκεί όλη μέρα...
η μόνη σκέψη μου είσαι εσύ...

Το είπε...: Βαγγέλης Καρατζάνος

ΦΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ

 ..

Βράδιασε .... ξημέρωσε....

Την ωραιότητα σου

φως μου ξεπρόβαλες

με την πρώτη σου ηλιαχτίδα

κ΄ όμως σκοτάδι στη ψυχή..

σκοτάδι και στα πάντα .

ΦΩΣ ΜΟΥ ΕΣΥ ..!!!

της ψυχής μου η λάμψη

που τόσο ξαφνικά

με πήρες και με τύλιξες

Στην ωραιότητα της ψυχής

σώμα μου παραδώσου ...

κλάψε καρδιά μου όσο μπορείς

κ' απλά μου θυσιάσου ..

Κλάψε ...την θαλπωρή

της ψυχής σου της χαμένης

Του φωτός η δύναμη

σιγά σιγά μ΄ εγκαταλείπει .....

που απ' όπου κ΄ αν το πιάσω

δεν μπορώ

γλιστρά και φεύγει ταξιδεύει ...........

Η μέρα πάλι γύρισε ..

κ΄ ηρθε το σκοτάδι

χωρίς του φως μου τη χαρά

χωρίς απόλαυση γεμάτη

Του φωτός την θαλπωρή

μου πήραν οι άνθρωποι ...

και εγώ, θυσία στο βωμό

που λέγεται σκοτάδι ..

Με χείλια μου βουβά...

Με μάτια παγωμένα ..

Με σώμα μου χωρίς ψυχή ..

με την καρδιά μου αδειανή ..

ΞΑΝΑ να περιμένω ..

Το άκουσμα του Αγγέλου μου

από ψηλά να με καλεί

ΕΛΑ στου φωτός τα μέρη....

(Mar_Mal)

25/07/2011