Ενας ασταμάτητος αγώνας είναι τελικά η ζωή μας. Μια συνεχής πάλη ανάμεσα σε μας και στα θέλω μας, τι πρέπει να κάνουμε και τι τελικά να κάνουμε. Ίσως γιατί δεν μπορούμε... Γιατί δεν θέλουμε καταβάθος να το καταλάβουμε ... γιατι ίσως η λογική υπερτερή των αισθημάτων ... κ΄όμως το προαίσθημα, η αυτοσυντήρηση,τα αισθήματα μας, τα πρεπει μας, παίζουν βασικό ρόλο στην μετέπειτα πορεια της ζωής μας ...όποια και άν ειναι αυτή.
Πολλές φορές μας δίνεται η εντύπωση πως πολλοί άνθρωποι ζουν σαν το τριαντάφυλλο της πιο κατω ιστοριούλας.
Στην ουσία, δεν θέλουν να πραγματοποιήσουν ότι ονειρεύοντα στη ζωή τουςι, από το φόβο, να μην χάσουν την δυνατότητα να ονειρεύονται. Γιατι ίσως το ξέρουν, το νιώθουν πως αν συμβεί κατι τέτοιο, κινδυνεύουν να εξασθενίσουν χάνοντας την ωραιότητα των αισθηματων τους και ακόμα της ίδιας τους της ζωής ....... .
Οταν πάψεις να ονειρεύεσαι... παύεις πλέον και να ζεις.....
Όπως το τριαντάφυλλο που κάλυπτε την μοναξιά του, ζώντας μόνο μέσα από τα όνειρα του ....
Ένα τριαντάφυλλο, ζούσε για αρκετό καιρό κοντα στις μελισσούλες. Μάταια προσπαθούσε να τις πλησιάσει έστω για συντροφιά... όμως καμιά δεν το πλησίαζε…
Ακόμη κι έτσι, το λουλούδι ήταν ικανό να ονειρεύεται. Ακόμη και έτσι για να διατηιρηθεί στη ζωή ... να σκορπά την ευωδία του .....
Όταν ένιωθε μόνο του ονειρευόταν πως βρσκοταν σε έναν μεγάλο κήπο με πολλές μέλισσες που ερχόντουσαν να το φιλήσουν. να παρουν απ την γύρη του και απο την μυρωδιά του ...
Μ΄αυτό τον τρόπο κατάφερνε να αντέχει, μέχρι την επόμενη μέρα, που κα πάλι άνοιγε τα πέταλα του ξανά και ξανά... ηθελε να ζήσει .... να ζήσει ....
«Δεν κουράστηκες; » Ρώτησε μια μέρα ένα άλλο τριαντάφυλλο που ήταν παρα πέρα .
« Όχι… Πρέπει να παλεύω.» του απάντησε το τριαντάφυλλο
« Γιατί;.»
Επειδή αν δεν το κάνω … θα εξασθενίσω …. Θα μαραζώσω, θα πεθάνω, και δεν θέλω. θέλω να ζήσω..»
Mar-Mal
03.10.2011
03.10.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου