ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ…

Απερίγραπτη ανακούφιση γι αυτήν… 
Φως στο σκοτάδι της έφερε
Από μακριά του τηλεφώνου η γραμμή 
Όταν άκουσε το βράδυ την φωνή του 
Παραπονεμένη χαρά και πίκαρα γλυκιά
Τον άκουσε επιτέλους μετά από καιρό… 
Τον λάτρεψε με μια παράξενη αλλιώτικη αγάπη 
Όσο ποτέ άλλοτε, κοντά του ήθελε απόψε να είναι 
Σαν δράκος η απόσταση, τα σωθικά της έτρωγε 
Σιγά και μεθοδικά την εύθραυστη ψυχή της
Χωρίς καμιά για αυτή συμπόνια… 
Γενναία , δυνατή όμορφη στη ψυχή… 
Με αντίσταση μεγάλη πάλευε καθημερινά 
Για την ύπαρξη της, την ίδια τη ζωή… 
Που ήταν τόσο εύθραυστη σαν από γυαλί 
Αδύναμα όλα μέσα της… 
Την αγάπη της ήθελε να ζήσει… 
Από του έρωτα τα βέλη τα γλυκά …
Και την καρδιά της να ποτίσει …
Χωρίς την δική του παρουσία 
Η καρδιά της έκλεγε κρυφά σπαρακτικά
Αιμορραγούσε και τον έρωτα της για αυτόν τροφοδοτούσε…
Τον ήθελε πολύ τον πρίγκιπα της 
Μέσα στα άσπρα μωβ και ροξ της τα σεντόνια 
Να έρχεται μέσα στα ματωμένα βράδια της
Και τα υγρά της μάτια να κοιτάει 
Να νιώθει την ανάσα του, πνοή ζωντάνιας να της δίνει 
Δροσιά στα χείλη τα δικά της απ΄ το δικό του το φιλί 
Από το χάδι του να παίρνει γλύκα και ρίγη στο κορμί της 
Το σώμα του στο σώμα της ένα σώμα μια ψυχή… 
Και είναι τέτοιες οι νύχτες, που δεν έχουν τελειωμό…
Νύχτες ματωμένες που παράφορα μιλούν 
Και σιγοτραγουδούν, την θλιβερή παρτιτούρα 
Τους καημούς του έρωτα που την ψυχή της έκαιγαν 
Μέσα στο απέραντο της καρδιάς ς της καινό…
Να την γεμίσει από αγάπη, είχε ανάγκη απόψε αυτόν …

Mal- Mal
21.10.2011