Ονειρεμένη των ποιητών εσύ Ανατολή
Της ζωής πραγματικότητα
Στου ξεχασμένου παιδιού
Έλαμψες τα μάτια με ελπίδα
Με το υπέρλαμπρο σου φως
Σήμερα ξαναγεννιέται μαζί σου
Στο βάπτισμα της ψυχής του και πάλι
Και εσύ το φως σου τριανταφυλλένια...
Που με ανιδιοτέλεια πρόσφερες...
Σε αποζητούσε χρόνια τώρα
Μαζί με την χαμένη ταυ ταυτότητα
Μέσα από το εγκαταλελειμμένο
Και παραπονεμένο του βλέμμα.
Η χαρά μοιράζεται στα δυο
Κι αγγίζει τις δικές μας καρδιές
Με μια απέραντη κρυφή αγάπη
Σήμερα εσύ ρόδινη μου ανατολή,
Στης μερίδας του ήλιου το φως
χαμογέλασες τριαντάφυλλα στα χείλη
Και τα έριξες στη δική του καρδιά
Μ΄αυτή την αγάπη που απλόχερα του χάρισες
Έδιωξες της εγκατάλειψης τον πόνο
Σήμερα στην ζεστή ανοικτή αγκαλιά σου
Που εσύ τριανταφυλλένια του χάρισες
Βρήκε στοργή, αγάπη, θαλπωρή...
Όπου και την δέχτηκε κι ας ήταν ξένη…
Σήμερα εσύ χρυσή. ατόφια Ανατολή μου …
Το απέραντο φως της λάμψης σου...
Απλόχερα γλυκά του χάρισες !...
Mar-Mal
7.12.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου